Snowdrop shawl

Als de temperatuur oploopt en je het grootste deel van een dag aan huis gekluisterd bent, is er tijd genoeg om lekker te haken. Naast telewerken, wasjes vouwen en lezen uiteraard! Jammer genoeg worden de handen snel klam, wat het haken behoorlijk bemoeilijkt.
Dat brengt overigens herinneringen terug aan de basisschooltijd, toen ik de techniek aangeleerd kreeg van de handwerkjuf. Ik weet het nog goed: eerst een mini pannenlapje van vasten, dan een pannenlap van vasten, vervolgens een mini uitvoering in stokjes en daarna het meesterstuk: een echte, bruikbare pannenlap in stokjes. Hoe aantrekkelijk kun je het maken, maar wel zonde dat die niet bewaard gebleven zijn.
Enfin, in een poging om in ieder geval mentaal enige verkoeling te ervaren haakte ik een snowdrop sjaal van linnen garen. Ik had al jaren in mijn voorraad twee strengen 100% linnen Karen Noe garen en hoopte dat dit voldoende zou zijn. Een van de strengen zat enorm in de war en het kostte me anderhalf uur om dat uit elkaar te peuteren.

Het model van de sjaal vind ik erg leuk en het haken (afwisselend 1 vaste - 1 stokje) gaat bijna automatisch. Als ik meer garen had gehad dan zou ik 'm iets groter gemaakt hebben, de sjaal kan nu maar krap dubbel om de hals geslagen worden. Daarnaast is linnen garen misschien niet het meest geschikt voor zo'n project: het voelt wat stug en hard aan. Het schijnt echter dat dat in de loop van de tijd, door het dragen en wassen, beter wordt.

De bijzondere vorm van de sjaal is hier goed zichtbaar. Let niet op de kreukels van het laken, dat is het gevolg van de voortdurende "bedlegerigheid" ------