Lichtjessnoer

Kortgeleden is er in mijn woonplaats een nieuwe garenwinkel geopend. In De Breistudio wordt een aantal bijzondere merken verkocht, zoals Isager en Erika Knight. Het plan van de eigenaresse, die ik toevalligerwijs nog ken van de lagere school, is om in de nabije toekomst ook workshops breien en haken te gaan organiseren. Omdat zij zelf uitsluitend breit en niet haakt, heeft ze gevraagd of ik zin heb om een of meer haak-workshops te geven als daar belangstelling voor is. En dat lijkt me wel wat!
Als onderwerp denken we nu aan vingerloze handschoenen of een met gehaakte kubusjes opgeleukt lichtjessnoer zoals bovenstaand. Beide items passen in de tijd van het jaar en kunnen bovendien in paar uurtjes gemaakt worden.

Bij een bezoekje aan De Breistudio viel mijn oog op bolletjes Isager Japansk Bomuld. Dit vrij stevige garen lijkt van papier te zijn, maar is 100% katoen. Ik herinnerde me dat ik ooit in het boek Passie voor Breien een lichtjessnoer met gebreide kubusjes van papiergaren zag en bedacht dat daar vrij eenvoudig ook een gehaakte versie van te maken zou zijn.
Het eerste kubusje was wel even een gepruts. Het garen is vrij stug en het resultaat is in eerste instantie nogal rommelig. Bovendien kan de magic-ring waarmee ik het eerste vlak van de kubus begon niet direct strak aangetrokken worden, omdat anders het lampje er niet meer doorheen geprikt kan worden. Het uiteindelijke resultaat kan echter goed in model getrokken worden en het kubusje zakt vervolgens niet in. Bij dit eerste snoer van 10 lampjes heb ik de kubussen niet "gesloten", ze hebben dus maar vijf zijden in plaats van zes.

Ik gebruikte nu een kort snoertje, dat aangesloten is op batterijen. Iedere kubus vraagt ongeveer zeven meter garen - met een bolletje van 315 meter kunnen er dan ook heel wat gehaakt worden. Je zou nog kunnen denken aan andere vormen, zoals een koker of een druppelvorm.
Enfin, ik kan nog even verder experimenteren en zie er meteen ook leuke sint- of kerstkadootjes in.

Vingerloze handschoenen

Die ene bol Colinette wol wilde ik gebruiken om voor alle zussen een setje vingerloze handschoenen te haken. Uiteraard is 100 gram dan niet voldoende en dit werd dan ook aangevuld met een mooie groene merinowol.
De uitvoering van de handschoenen vroeg wel om enige planning. Vier zussen, dat is acht handen en dus maximaal 12,5 gram van de veelkleurige wol per handschoen. Met de keukenweegschaal binnen handbereik begon ik aan de eerste en via de trial-and-error methode lukte het me om binnen de marges te blijven.

Het haken van de volgende zeven handschoenen verliep vervolgens vlotjes. Na de boordjes haakte ik met de groene merinowol een simpel patroontje van steeds 1 vaste-1 stokje wat een leuke structuur oplevert; de laatste twee toeren zijn van halve stokjes. En hoewel de handschoenen dus geen vingers hebben zijn ze wel lekker warm!

Uiteindelijk bleek er toch nog een restje van de wol over te zijn. Dochter M wilde ook wel zo'n paar handwarmers maar dan graag in een ander kleurtje. Het leek me dat het restje nog net voldoende zou zijn: haar handen zijn wat kleiner. Het boordje maakte ik één steek minder hoog en twee toeren minder breed. Het kwam er echt op aan: ik moest de laatste toeren van de tweede handschoen een paar keer opnieuw doen om ook de allerlaatste steken te kunnen haken en had uiteindelijk nog 4 cm draad over om af te hechten ---------.

Geboortegolfje

In mijn directe omgeving zijn er binnen een paar dagen tijd drie babies geboren; alle drie gezond en zonder complicaties ter wereld gekomen en alle drie van het vrouwelijk geslacht.

De geboorte van een van deze kinderen werd met gemengde gevoelens tegemoet gezien omdat dit het eerste kleinkind is van mijn in mei j.l. overleden vriendin. De laatste weken voor haar overlijden wist ze dat haar dochter zwanger was en ook dat er weinig hoop was dat zij de geboorte nog zou meemaken. In deze periode haakte ze nog wel een granny-square dekentje voor de baby, in vrolijke hoopvolle regenboogkleuren. En dat is ongetwijfeld het meest bijzondere deel van de baby-uitzet!

De aanstaande ouders van deze baby hebben ervoor gekozen om niet tevoren te worden geïnformeerd over het geslacht maar zich te laten verrassen. Ik wilde het bovenstaande setje dan ook pas maken na de bevalling.

Het patroon van het spuugdoekje vond ik hier en dat van het slabbetje hier. Het toilettasje, om een of twee luiertjes en een klein pakje poetsdoekjes mee te nemen, heeft de grootte van een liggend A4tje en "ontwierp" ik zelf. De zwartwitte stof kwam uit m'n voorraad; voor de achterkanten gebruikte ik badstof gastendoekjes en de voering-met-roze-flamingo's van het tasje is geknipt uit een afneembaar tafelkleed. En hoewel de zwartwitte voorkant misschien niet baby-achtig is wordt het door de felroze accenten toch een echt meisje-setje.

Zussenweekend

Voor de vierde keer hielden we "zussenweekend" en nu was ik degene die geheel buiten de organisatie werd gehouden. Die positie hebben we om de beurt en hoewel ik wel van verrassingen hou was het toch best lastig om me er niet mee te bemoeien. Niet omdat ik geen vertrouwen heb in anderen, maar vooral omdat je dan toch minder voorpret hebt.
Traditioneel wordt er gezocht naar een bijzondere overnachtingsplek en dat werd dit jaar het Stayokay hostel in Haarlem. Super leuk, met z'n vijven op een kamer die heel efficiënt was ingericht met stapelbedden, toilet- en doucheruimte. Geheel in strijd met de traditie (kou, regen) viel het uitje in een herfstweekend met prachtig weer. Op zaterdag liepen we een stadswandeling door Haarlem en aten we hapas (hollandse tapas) in een leuk restaurantje in het centrum. Terug in het hostel installeerden we ons op de stapelbedden en hebben we nog lang gepraat en veel gelachen.
In de loop van de zondagochtend reden we naar Bloemendaal en van daaruit liepen we over het strand naar Zandvoort en na de lunch weer terug. 't Was heerlijk aan zee want hoewel er wel veel wind stond kwam de zon ook regelmatig. Echt genieten vind ik dat.

Tijdens de wandeling door Haarlem kwam we, ongepland, langs een winkeltje met de kernachtige naam Wol en daar moesten we toch echt even naar binnen. Wat een leuke winkel bleek het, gerund door een vriendelijke dame en met een mooie garencollectie. Natuurlijk ging ik er niet met lege handen weg. Ik kocht een bol Noro Taiyo Sock Yarn en een streng Colinette wool/bamboo (zie de foto). Met het laatstgenoemde garen heb ik al een specifiek plan, ter herinnering aan het fijne weekend. Die napret is voorlopig nog even voor mij alleen, pas als het klaar is zullen de zussen er van weten.

Note to self

Om te voorkomen dat er een verkeerd beeld ontstaat: in het algemeen ben ik geen drinker. Een glaasje wijn bij een etentje en heel af en toe een drankje na een werkdag, dat is het eigenlijk wel. Geheel in die lijn zakte ik afgelopen vrijdag aan het einde van de dag op de bank met een glaasje campari-on-the-rocks. Even lekker relaxen met de voetjes op het voetenbankje, een beetje kletsen met de oudste die op het punt staat om hockeytraining te gaan geven en met de jongste die net binnenkomt na een kermisbezoekje. Een prima begin van het weekend!

Ik had wel even de mand met bollen katoen een ander plekje moeten geven.

Of ergens anders moeten gaan zitten.

Door een onverhoedse beweging belandde het (nog niet lege) glas namelijk precies in die mand. Ik kan melden: dat is niet fijn. Zo'n drankje is rood. En kleverig. Vooral de bol witte katoen heeft er behoorlijk onder geleden. Ik twijfel nog: gooi ik de bol in een waszakje in de machine in de hoop dat ie weer wit wordt of zal ik proberen de katoen te verven in een badje bietensap of textielverf of zoiets?! Iemand een goede suggestie?

Keukengeheim

In het algemeen wordt bij ons het avondeten bereid door de heer des huizes. Hij heeft daar meestal wel plezier in en in ieder geval meer geduld voor dan ik. Ik heb de bijna onbedwingbare neiging om weg te lopen als de aardappels koken, omdat ik denk in de tussentijd dan wel even iets anders te kunnen doen. Taarten (hartig of zoet) bakken of desserts maken is meer mijn ding – na intensieve voorbereiding doet de oven of koelkast verder het werk.
Ik mag desondanks graag in de late uurtjes kijken naar kookprogramma’s en een favoriet is de Finse Sarah la Fountain op 24Kitchen. Zo leuk hoe zij genietend “ojjojjojjojjoj” zegt als ze proeft van haar eigen maaksels! Het viel mij bij het kijken naar haar programma op dat zij een heel andere garde gebruikt dan wij in de keukenlade hebben liggen en dat ze daarmee met opmerkelijk gemak allerlei mengsels klopt en van klontjes ontdoet. Nu kan dat natuurlijk een bedrieglijke illusie zijn, maar toen ik de door haar gebruikte garde ontdekte bij IKEA kon ik de verleiding niet weerstaan.

En echt waar: met deze garde gaat het kloppen stukken gemakkelijker en klontjes zijn binnen no-time verdwenen. Zelfs de huiskok, gewoonlijk niet zo gevoelig voor gadgets en nieuwigheidjes, is er enthousiast over. Een kadotip wellicht voor de komende feestdagen?!

Vluggertje

't Is af en toe best prettig om een klein werkje tussendoor te doen. Dit knuffeltje (vosje?) is zo'n vluggertje, in een paar uurtjes is het klaar.
Ik gebruikte ruim 40 gram brique kleurige Scheepjeswol Cotton 8 en verder wat kleine restjes grijs, wit en zwart. Het knuffeltje werd uiteindelijk 23 bij 20 cm groot. Het patroontje is te vinden op de site van La Maison Victor en volgens mij ook in het tijdschrift met dezelfde naam.