Pixel haken

In het blogbericht van 26 maart jl. liet ik als uitsmijter een foto zien van de corner-to-corner (c2c) deken waarmee ik begonnen was. In haar commentaar hierop gebruikte Jellina hiervoor de term pixel haken en dat is inderdaad wel een adekwate omschrijving. Een pixel in de c2c-deken bestaat dan uit een blokje van 4 stokjes.
Onlangs kocht ik het blad Burda Verena Breien no 5, waarin uiteraard vooral heel veel breipatronen voor truien, sjaals en jurkjes staan (maar ook een leuke gehaakte plaid, op pagina 35). Het ingebreide hart van de trui op bovenstaande foto was de inspiratie voor mijn c2c-deken.

Ik tekende het telpatroon (het hart was 45 bij 68 blokjes groot) over op ruitjespapier, haakte een proefstukje om de maat te bepalen en berekende de breedte van de rand die ik er omheen wilde hebben. Op een bepaald moment was ik met 19 bolletjes tegelijk aan het werk en moest ik echt bijhouden waar precies ik bezig was. Vandaar die pijltjes en bolletjes op het telpatroon! Halverwege een toer stoppen was er niet bij: de draden zouden dan niet meer uit elkaar te houden zijn.

Nu is het haakwerk klaar. Althans het ingewikkelde deel - er komt nog wel een rand om ter afwerking. Maar eerst moeten er tig draadjes worden afgehecht en dat is uiteraard het minst leuke deel. Naald en schaar liggen al klaar, nu nog even moed verzamelen.

Zomersjaal

Eigenlijk passen de woorden "zomer" en "sjaal" naar mijn gevoel niet echt goed bij elkaar, maar ik kan geen betere term verzinnen. Het model van de sjaal leent zich er beter voor om te dragen over een zomertruitje of spijkerjasje dan over een dikke winterjas. Erg geschikt dus voor een wat kille zomeravond of zo.
Het patroon riep al enige tijd naar me en op een gegeven moment kon ik dat niet langer weerstaan. Ik kocht wat bolletjes Isager Bomulin (75% katoen/25% linnen) en ging aan de slag. De gebruikte steek zit na een paar toeren wel in de vingers en dan gaat het best vlot.

Ik heb bewust een paar blokken met een andere kleur gehaakt, om het donker-blauw-groen-grijze vlak wat te breken. Achteraf bezien vraag ik me af of dat wel echt nodig was.
Uiteindelijk gebruikte ik 10 bolletjes om de aangegeven grootte te bereiken en de sjaal weegt dus bijna 500 gram. Ik heb niet de aangegeven rand van 3 toeren gehaakt - ik had dan namelijk nog een (best prijzige) bol bij moeten kopen. Een van de korte kanten werkte ik daarom af met de kerriegele kleur in de patroonsteek en de andere zijdes met een simpele toer vasten.

De sjaal heeft twee armsgaten, is lang genoeg om makkelijk over de schouders gedragen te worden en ik kan dus naar keuze de gekleurde vlakken "verstoppen" of juist naar voren brengen.
Ik denk dat ik de sjaal regelmatig zal dragen; voorwaarde is dan uiteraard dat de juiste zomerse weersomstandigheden zich gaan voordoen!

Eiwarmers

Hoewel ik ze in ieder geval niet tegelijk met de eikussentjes zou gebruiken, heb ik toch ook twee series eiwarmers gehaakt. Op Pinterest heb ik zelfs een bord met diverse varianten aangemaakt, en daarvan gebruikte ik deze en deze als inspiratiebronnen.

De bovenstaande exemplaren zijn gehaakt met de puff-steek en daarbij kunnen kleine restantjes garen ingezet worden. Vanwege gebrek aan een echte eierdop zette ik het ei voor de foto even in een espressobekertje en dat paste precies.

De puntmutsjes zijn gebaseerd op het gebreide voorbeeld. Ik haakte spiraalvormig, met uitsluitend vasten. In plaats van de haaknaald zoals gebruikelijk onder het garen door te halen, pakte ik het garen vanaf de bovenkant op. Dat gaat iets minder snel (want minder routineus) maar geeft wel een "strakker" resultaat.

Op het moment van het maken van de foto's was de laatste eiwarmer nog niet klaar; inmiddels is dit een setje van zes stuks geworden.