De bestemming van het uitje was het Land van Maas en Waal en op zaterdagmiddag toerden we op de solex een tocht van zo'n 40 kilometer door het prachtige rivierenlandschap. Het was snijdend koud, zeker met de wind vol tegen op de hoger gelegen dijken, maar erg leuk! Overal water, uiterwaarden, kleine dorpjes met in elk geval een kerk, een voetbalveld en een café, wolkenluchten en volop recreatiegebieden, gericht op de watersport. Kortom een mooi stukje Nederland.
Stijf van de kou en het besturen van de solex arriveerden we in de mongoolse ger, waar we eerst een tijdje met z'n vijven rond het kacheltje zaten om op te warmen. Er werd nachtvorst voorspeld en dat was niet bepaald een aantrekkelijk vooruitzicht, zeker niet voor diegene die 's nachts het toiletgebouw zou moeten opzoeken. In de ger bleek het echter goed te doen, met een pyjama aan onder het dekbed.
's Zondags tijdens een flinke wandeling werden er foto's gemaakt van de omgeving, kletsten we eindeloos over "het leven" en kwamen er natuurlijk ook jeugdherinneringen ter sprake.
Kennelijk heeft het als een trigger gewerkt: sinds gisteren zit dit liedje in mijn hoofd. Ook een stukje sentiment: Boudewijn de Groot - Het Land van Maas en Waal.
Wat een ontzettend leuk idee. Zelf ooit eens door het land van Maas en Waal gestapt. Het is inderdaad een mooi stukje Nederland.
BeantwoordenVerwijderenLiana