Pixel haken - the end

De corner-2-corner deken in pixel stijl is af. Hoewel: hij moet nog even geblokt worden want de rand is een beetje bobbelig. Maar het haakwerk is klaar en alle draadeindjes zijn weggewerkt.
In het jeansblauwe hart verwerkte ik voor de lol nog een mosgroen plusje en met de laatstgenoemde kleur haakte ik ook de rand.

Het garen is Katia New Cancun (50% katoen - 50% acryl), waarvoor een haaknaald 3,5 wordt geadviseerd. Ik wist echter uit ervaring dat je bij de c2c steek beter een wat dikkere naald kunt gebruiken en daarom koos ik voor een 5. Er zitten vijf bollen (van 100 gram) off-white in, bijna twee bollen jeansblauw en driekwart bol mosgroen. De maat van de deken is 150 bij 100 cm.

Voor de rand haakte ik tweemaal een toer van steeds 1 vaste-3 lossen met off-white en een toer van 3 stokjes in de lussenboog met mosgroen. De laatste toer in off-white was in vasten. Ik overweeg nog om de laatste twee toeren opnieuw te doen en her en der wat steken te minderen om zodoende de rand wat strakker te krijgen. Dat laat ik afhangen van het effect van het blokken.
Ik zal niet snel opnieuw zo'n deken haken! De c2c steek is leuk en werkt lekker snel; een project met soms 19 bolletjes is echter super onhandig. Een van de grote voordelen van haakwerk is m.i. dat je het in het algemeen overal mee naar toe kunt nemen: een bolletje garen en een haaknaald passen al snel in je tas. Dat voordeel vervalt geheel bij het pixel haken.

Pixel haken

In het blogbericht van 26 maart jl. liet ik als uitsmijter een foto zien van de corner-to-corner (c2c) deken waarmee ik begonnen was. In haar commentaar hierop gebruikte Jellina hiervoor de term pixel haken en dat is inderdaad wel een adekwate omschrijving. Een pixel in de c2c-deken bestaat dan uit een blokje van 4 stokjes.
Onlangs kocht ik het blad Burda Verena Breien no 5, waarin uiteraard vooral heel veel breipatronen voor truien, sjaals en jurkjes staan (maar ook een leuke gehaakte plaid, op pagina 35). Het ingebreide hart van de trui op bovenstaande foto was de inspiratie voor mijn c2c-deken.

Ik tekende het telpatroon (het hart was 45 bij 68 blokjes groot) over op ruitjespapier, haakte een proefstukje om de maat te bepalen en berekende de breedte van de rand die ik er omheen wilde hebben. Op een bepaald moment was ik met 19 bolletjes tegelijk aan het werk en moest ik echt bijhouden waar precies ik bezig was. Vandaar die pijltjes en bolletjes op het telpatroon! Halverwege een toer stoppen was er niet bij: de draden zouden dan niet meer uit elkaar te houden zijn.

Nu is het haakwerk klaar. Althans het ingewikkelde deel - er komt nog wel een rand om ter afwerking. Maar eerst moeten er tig draadjes worden afgehecht en dat is uiteraard het minst leuke deel. Naald en schaar liggen al klaar, nu nog even moed verzamelen.

Zomersjaal

Eigenlijk passen de woorden "zomer" en "sjaal" naar mijn gevoel niet echt goed bij elkaar, maar ik kan geen betere term verzinnen. Het model van de sjaal leent zich er beter voor om te dragen over een zomertruitje of spijkerjasje dan over een dikke winterjas. Erg geschikt dus voor een wat kille zomeravond of zo.
Het patroon riep al enige tijd naar me en op een gegeven moment kon ik dat niet langer weerstaan. Ik kocht wat bolletjes Isager Bomulin (75% katoen/25% linnen) en ging aan de slag. De gebruikte steek zit na een paar toeren wel in de vingers en dan gaat het best vlot.

Ik heb bewust een paar blokken met een andere kleur gehaakt, om het donker-blauw-groen-grijze vlak wat te breken. Achteraf bezien vraag ik me af of dat wel echt nodig was.
Uiteindelijk gebruikte ik 10 bolletjes om de aangegeven grootte te bereiken en de sjaal weegt dus bijna 500 gram. Ik heb niet de aangegeven rand van 3 toeren gehaakt - ik had dan namelijk nog een (best prijzige) bol bij moeten kopen. Een van de korte kanten werkte ik daarom af met de kerriegele kleur in de patroonsteek en de andere zijdes met een simpele toer vasten.

De sjaal heeft twee armsgaten, is lang genoeg om makkelijk over de schouders gedragen te worden en ik kan dus naar keuze de gekleurde vlakken "verstoppen" of juist naar voren brengen.
Ik denk dat ik de sjaal regelmatig zal dragen; voorwaarde is dan uiteraard dat de juiste zomerse weersomstandigheden zich gaan voordoen!

Eiwarmers

Hoewel ik ze in ieder geval niet tegelijk met de eikussentjes zou gebruiken, heb ik toch ook twee series eiwarmers gehaakt. Op Pinterest heb ik zelfs een bord met diverse varianten aangemaakt, en daarvan gebruikte ik deze en deze als inspiratiebronnen.

De bovenstaande exemplaren zijn gehaakt met de puff-steek en daarbij kunnen kleine restantjes garen ingezet worden. Vanwege gebrek aan een echte eierdop zette ik het ei voor de foto even in een espressobekertje en dat paste precies.

De puntmutsjes zijn gebaseerd op het gebreide voorbeeld. Ik haakte spiraalvormig, met uitsluitend vasten. In plaats van de haaknaald zoals gebruikelijk onder het garen door te halen, pakte ik het garen vanaf de bovenkant op. Dat gaat iets minder snel (want minder routineus) maar geeft wel een "strakker" resultaat.

Op het moment van het maken van de foto's was de laatste eiwarmer nog niet klaar; inmiddels is dit een setje van zes stuks geworden.

Blog writer's block

Sinds ik hier een stukje schreef is de hele winter voorbij gegaan. Dat was geen vooropgezet plan, meer een kwestie van "blog writer's-block". De gewoonlijk luchtige toon van de blog berichtjes over creatieve activiteiten was helemaal zoek! Ik hield geen winterslaap en had vrijwel altijd wel iets in de maak, maar m'n gedachten werden door heel andere dingen bezig gehouden.
Enfin, nu het buiten ook letterlijk lichter wordt ga ik proberen de blog routine te hervatten.

Met het haken van de donkergrijze deken trad ik geheel buiten mijn comfort-zone. Hoewel ik bij voorkeur haak ik met katoenen garen en naalddikte 3 tot 4, koos ik dit keer voor een dikke 100% acryl-draad van een textielsuper en haaknaald 8.
Ik haakte volgens de corner-to-corner (c2c) methode en binnen no-time was de deken van 1.40 bij 1.80 m klaar. Er worden uitsluitend stokjes gehaakt, maar er ontstaat een bijzondere structuur. Omdat er eigenlijk schuin gewerkt wordt leent dit patroon zich vooral voor het haken van strepen en op het www zijn daar diverse voorbeelden van te vinden.

Terwijl ik bezig was, realiseerde ik me dat het patroon nog veel andere mogelijkheden biedt en dat heb ik met een paar restjes wol meteen even uitgeprobeerd. Ieder blokje van stokjes kan immers beschouwd worden als een klein vierkantje en dus kunnen allerlei vormen worden "ingehaakt".

Intussen ben ik dan ook gestart met een andere deken, waarin een blokjes-ontwerp wordt verwerkt. Dat gaat beslist minder vlot dan de donkergrijze c2c-deken; het is alleen al een hele klus om te zorgen dat de draden niet voortdurend in de war raken! Het zal even duren eer ik hiervan het resultaat kan laten zien.

Opnieuw een colsjaal

Op een grijze winterdag valt het niet mee om foto´s te maken die de kleuren van deze colsjaal recht doen. De col van 100 gram Noro Taiyo Sock Yarn en 100 gram Isager Spinni Tweed werd gehaakt in de "linen stitch". Deze steek gebruikte ik eerder ook al eens; ik weet eigenlijk niet precies de nederlandse haakterm ervoor.

Het nadeel van een colsjaal vind ik dat het vaak lastig is om deze lekker onder de kraag van je jas te stoppen. Door deze keer aan de voorkant een lange punt te haken is dat probleem opgelost. Ik begon met het opzetten van 20 steken en meerderde steeds een steek aan het begin en aan het einde van een toer. Toen de gewenste breedte bereikt was, haakte ik verder in rondes. Daardoor ontstaat de tube-vorm.
Ik haakte afwisselend 8 toeren met het taupe kleurige Isager garen en 4 toeren met Noro, en ging door tot de garens op waren. Vanaf de onderste punt tot de bovenrand meet de col 82 cm.

Door het model voorkom je echt een koude hals, ook wanneer je je jas niet tot boven toe dichtknoopt!
Het Isager garen voelt helaas wat ruw aan en een wasronde met Eucalan heeft dat wel wat verbeterd maar niet helemaal opgelost. Voor een sjaal o.i.d. zou ik het een volgende keer niet weer gebruiken.
Dat geldt niet voor het Noro garen: wat een heerlijk materiaal en wat een prachtige kleuren en kleurovergangen. Maar ja, daar staat dit merk ook om bekend ----.

Duizend stokjes douchebal

In het eerste halfjaar van 2014 heb ik heel wat uurtjes "wachtend" doorgebracht. Wachten op een vliegveld, wachten op een station, wachten in een ziekenhuis (gelukkig uitsluitend als begeleider). Soms was dat maar eventjes, maar soms ook enkele uren. Als het gepland is dan bereid ik me er op voor en steek een boek en wat haakwerk in m'n tas. Eén bol katoen en een bijpassende haaknaald is dan uiteraard handiger dan een deken in wording.

Deze katoenen doucheballen zijn het resultaat van zulke uurtjes. De ballen zijn ongeveer 12-13 cm in doorsnee en liggen zo precies lekker in de hand. De grootte hangt uiteraard wel af van het gebruikte materiaal en van het aantal rondes dat je haakt! Ik gaf er al een aantal weg; gecombineerd met een fles doucheschuim wordt het een leuk kadootje.

Hierboven staat de Nederlandse vertaling van het patroontje dat ik hier vond. In een douchebal van 4 rondes en een kleine ophanglus gaat bijna 50 gram katoen. Het is uiteraard ook een idee om restjes op te maken door voor iedere ronde een andere kleur te kiezen.

Inmiddels paste ik hetzelfde principe ook toe om "kapjes" te haken rond de bolletjes van een lichtsnoer (hier een andere versie). Maar dan nog eenvoudiger - ik haakte 15 vasten in een magic ring en daarna twee toeren van steeds 3 vasten in de vaste van de onderliggende toer.

Ook dit lichtsnoertje is voorbestemd om aan iemand kado te geven, maar ik zal zeker minstens nog een exemplaar maken voor de kerstdecoratie van onze eigen woonkamer! Ik heb nog een snoer met 50 lichtpuntjes - maar waarschijnlijk is dat iets te ambitieus qua tijdsinvestering ------.

Lichtjessnoer

Kortgeleden is er in mijn woonplaats een nieuwe garenwinkel geopend. In De Breistudio wordt een aantal bijzondere merken verkocht, zoals Isager en Erika Knight. Het plan van de eigenaresse, die ik toevalligerwijs nog ken van de lagere school, is om in de nabije toekomst ook workshops breien en haken te gaan organiseren. Omdat zij zelf uitsluitend breit en niet haakt, heeft ze gevraagd of ik zin heb om een of meer haak-workshops te geven als daar belangstelling voor is. En dat lijkt me wel wat!
Als onderwerp denken we nu aan vingerloze handschoenen of een met gehaakte kubusjes opgeleukt lichtjessnoer zoals bovenstaand. Beide items passen in de tijd van het jaar en kunnen bovendien in paar uurtjes gemaakt worden.

Bij een bezoekje aan De Breistudio viel mijn oog op bolletjes Isager Japansk Bomuld. Dit vrij stevige garen lijkt van papier te zijn, maar is 100% katoen. Ik herinnerde me dat ik ooit in het boek Passie voor Breien een lichtjessnoer met gebreide kubusjes van papiergaren zag en bedacht dat daar vrij eenvoudig ook een gehaakte versie van te maken zou zijn.
Het eerste kubusje was wel even een gepruts. Het garen is vrij stug en het resultaat is in eerste instantie nogal rommelig. Bovendien kan de magic-ring waarmee ik het eerste vlak van de kubus begon niet direct strak aangetrokken worden, omdat anders het lampje er niet meer doorheen geprikt kan worden. Het uiteindelijke resultaat kan echter goed in model getrokken worden en het kubusje zakt vervolgens niet in. Bij dit eerste snoer van 10 lampjes heb ik de kubussen niet "gesloten", ze hebben dus maar vijf zijden in plaats van zes.

Ik gebruikte nu een kort snoertje, dat aangesloten is op batterijen. Iedere kubus vraagt ongeveer zeven meter garen - met een bolletje van 315 meter kunnen er dan ook heel wat gehaakt worden. Je zou nog kunnen denken aan andere vormen, zoals een koker of een druppelvorm.
Enfin, ik kan nog even verder experimenteren en zie er meteen ook leuke sint- of kerstkadootjes in.

Vingerloze handschoenen

Die ene bol Colinette wol wilde ik gebruiken om voor alle zussen een setje vingerloze handschoenen te haken. Uiteraard is 100 gram dan niet voldoende en dit werd dan ook aangevuld met een mooie groene merinowol.
De uitvoering van de handschoenen vroeg wel om enige planning. Vier zussen, dat is acht handen en dus maximaal 12,5 gram van de veelkleurige wol per handschoen. Met de keukenweegschaal binnen handbereik begon ik aan de eerste en via de trial-and-error methode lukte het me om binnen de marges te blijven.

Het haken van de volgende zeven handschoenen verliep vervolgens vlotjes. Na de boordjes haakte ik met de groene merinowol een simpel patroontje van steeds 1 vaste-1 stokje wat een leuke structuur oplevert; de laatste twee toeren zijn van halve stokjes. En hoewel de handschoenen dus geen vingers hebben zijn ze wel lekker warm!

Uiteindelijk bleek er toch nog een restje van de wol over te zijn. Dochter M wilde ook wel zo'n paar handwarmers maar dan graag in een ander kleurtje. Het leek me dat het restje nog net voldoende zou zijn: haar handen zijn wat kleiner. Het boordje maakte ik één steek minder hoog en twee toeren minder breed. Het kwam er echt op aan: ik moest de laatste toeren van de tweede handschoen een paar keer opnieuw doen om ook de allerlaatste steken te kunnen haken en had uiteindelijk nog 4 cm draad over om af te hechten ---------.

Vluggertje

't Is af en toe best prettig om een klein werkje tussendoor te doen. Dit knuffeltje (vosje?) is zo'n vluggertje, in een paar uurtjes is het klaar.
Ik gebruikte ruim 40 gram brique kleurige Scheepjeswol Cotton 8 en verder wat kleine restjes grijs, wit en zwart. Het knuffeltje werd uiteindelijk 23 bij 20 cm groot. Het patroontje is te vinden op de site van La Maison Victor en volgens mij ook in het tijdschrift met dezelfde naam.

Van cirkel via vierkant naar rechthoek

De wiskundige benadering is goed uitgepakt: vijftien bollen grijze Scheepjeswol Stonewashed bleken inderdaad voldoende om van de zes cirkels vierkanten in de gewenste grootte te maken! Het restje dat overbleef was zo klein dat het uiteindelijk niet eens genoeg was om een rand om de deken te haken.

Ik heb de vierkanten van 60 bij 60 cm vastgespeld op een met fiberfill omhulde plaat, ze vochtig gemaakt en langzaam laten opdrogen. Daarmee kwamen ze goed in vorm. Vervolgens naaide ik de vierkanten aan elkaar met een stiksteek door de achterste lus van de laatste toer, waardoor een platte naad ontstond. De deken werd twee vierkanten breed (1.20 m) en drie vierkanten lang (1.80 m).

De eenvoudige rand van twee toeren vasten haakte ik met dezelfde turquoise kleur als de laatste toer van de cirkels.Het eindresultaat is een lekker grote, warme en zachte deken! 't Zou zomaar de nieuwe favoriet kunnen worden.

Haken en wiskunde

Door de twee pubers in huis wordt met enige regelmaat een beroep gedaan op mijn kennis van o.a. wiskunde. Nu is het al heel wat jaartjes geleden dat ik mijn VWO-B diploma haalde en de theorie is echt behoorlijk weggezakt. Ik moet vaak in de boeken terugbladeren om het weer een beetje op te halen en het niveau van de oudste (nu 5 gymnasium) kan ik inmiddels maar nauwelijks volgen. Het gaat nu over sinus, cosinus, tangens enz. en eerlijk gezegd snapte ik dat vroeger ook al niet.
Al doende heb ik me echter wel weer wat basis formules eigen gemaakt en soms kan ik daar opeens goed gebruik van maken. Leuk hoor, om de theorie ook in de praktijk te kunnen toepassen!

Het gaat over bovenstaand “probleem”.
Ik wil van de zes cirkels die ik inmiddels gehaakt heb vierkanten maken en koos daarvoor Stonewashed Smokey Quartz. Die kleur vloog weg uit de plaatselijke wolwinkel en het leek me verstandig om direct de juiste hoeveelheid bollen te kopen om niet later met een verfbadverschil geconfronteerd te worden.

Er was wat rekenwerk nodig om te bepalen hoeveel bollen ik moest aanschaffen en daarbij kwamen de bovenstaande formules (en een rekenmachine) van pas.

Conclusie: voor de zes te haken vierkanten heb ik dus nog vijftien bollen Stonewashed nodig!
Nu nog even afwachten of dit ook inderdaad gaat kloppen. Bij het haken van de cirkels is immers gebleken dat het aantal meters per bol niet altijd hetzelfde is.

Cirkel haken - een tutorial

Na het bericht van afgelopen vrijdag besloot ik om van beide cirkels de 15e toer uit te halen en deze opnieuw te haken met de contrasterende kleur Blue Apatite. En vervolgens was dat dan de aanleiding tot het maken van de onderstaande een (foto)tutorial.
Ik denk dat de cirkel goed gelukt is: het begin van de nieuwe toeren is nauwelijks zichtbaar en de rand is niet hoekig maar mooi rond.

Ik begon met 12 stokjes in een magic-circle en meerderde er in iedere toer 12 stokjes bij. Na tien toeren knipte ik de draad af en begon op een tegenoverliggende plaats aan de 11e toer. Het begin van een nieuwe toer levert vaak een "gat" op, maar daarvan is nu nauwelijks sprake. De pijl wijst naar de plaats waar de eerste 10 toeren werden begonnen, in de cirkel het beginpunt van de toeren 11 tot en met 14. Door bij de laatste (15e) toer nogmaals van begin plaats te wisselen wordt de hoekigheid van de cirkel nog verminderd.

Het eerste stokje van iedere toer wordt niet gevormd door de vaak gebruikelijke 3-lossen, maar door een zogenaamd staand stokje (op het net zijn hiervoor diverse methoden te vinden, dat zal ik hier dan ook niet beschrijven).

Dit eerste stokje vormt aan het eind van de toer de laatste meerdering en telt dus niet mee voor het eerste blok van 15 stokjes. Haak na dit eerste stokje nog 14 stokjes, steeds in de onderliggende stokjes van de vorige toer en daarna het 15e stokje in hetzelfde stokje als het 14e. Dat is overigens de standaard manier om te meerderen.

Haak dezelfde serie van 15 stokjes nog 10 keer. Haak daarna nog 13 stokjes om het laatste deel te vullen.

Het 14e stokje wordt gehaakt in hetzelfde onderliggende stokje als waarin het eerste stokje van deze toer is gehaakt.

Het stokje waarmee de toer begonnen werd is hiermee dus eigenlijk de laatste meerdering geworden. Omdat dit de laatste toer van de cirkel was, knipte ik de draad af en haalde deze door. Het sluiten van deze toer gaat als volgt.

Steek de haaknaald van achter naar voor in de bovenste lus van het tweede stokje en haal de draad door (van voor naar achter).

Steek de haaknaald van achter naar voor in de achterste lus van het 14e stokje en haal de draad door. Op deze manier wordt als het ware een steek gemaakt boven het eerste stokje. Daarna kan het draadeinde in het haakwerk weggewerkt worden.

Het sluiten van de laatste toer is nu vloeiend en nauwelijks zichtbaar!

Het haken van de cirkels gaat lekker vlot en inmiddels heb ik er zes. De volgende uitdaging is om van deze cirkels met een doorsnede van 36 cm vierkanten van 60 x 60 cm te maken! Ik heb nog niet helemaal voor ogen HOE dat voor elkaar te krijgen.