Kruikenzak

Bij het zien van deze warmwaterzakhoes bedacht ik dat dit een prima eerste tunisch-haakwerkje zou kunnen zijn.
Ik haakte het geheel aan één stuk, zodat uiteindelijk alleen de zijnaden dichtgenaaid hoefden te worden. Ergens halverwege de achterzijde begon ik, en verder volgde ik de vorm van de kruik. De eerste 4 en de laatste 4 toeren haakte ik met vasten, om het omkrullen zoveel mogelijk tegen te gaan. Op deze uiteinden naaide ik met de machine een stuk klittenband, zodat de zak dicht kan als de kruik er in zit. De direct ingehaakte pijlen hadden uiteraard ook andere vormen zijn, zoals een hart, een ruit, een letter of wat dan ook.
Best lekker toch, zo'n warmwaterzak om de koude voeten aan te warmen?

Pencil thursday (3)

In 1999 en in 2001 maakten we de twee, met grote afstand, belangrijkste reizen van ons leven. Het belang ervan kan alleen nog benaderd worden als we mét onze kinderen terugkeren naar hun geboorteland Ecuador.
De eerste keer was nog voor het echte mail-skype-facebook tijdperk en contact met het thuisfront onderhielden we door te faxen en te bellen. Daarvoor we moesten we dan naar het centrale postkantoor van de stad. Tijdens ons verblijf schreef ik iedere avond een verslagje in een dagboek en maakten we honderden analoge foto's.
In 2001 kon er al wel gemaild worden, in kleine internet cafeetjes. Bij deze tweede reis werden we vergezeld door mijn zus en die vereeuwigde de belangrijke momenten met videobeelden, die na thuiskomst op dvd werden gezet.
Van de dvd hebben we uiteraard een aantal kopieën, het handgeschreven dagboek is uniek. Ik bedenk me nu pas dat ik het zo snel mogelijk integraal moet inscannen; stel je voor dat het op de een of andere manier verloren zou gaan!

Vandaag ook handgeschreven berichten bij:

e strea chikitu

Tunisch haken (2)

Met de nieuwe lange haaknaalden is inmiddels het eerste tunisch haakwerkje gemaakt. Ik moet het nog afwerken, dat wil zeggen: de draadeindjes afhechten en de zijnaden aan elkaar naaien. De twee rode pijlen zijn "ingehaakt" (raar woord, zo in deze context), zodat ik op een gegeven moment met 5 bolletjes wol bezig was. De achterkant, rechts onder op de foto, laat een zelfde beeld zien als wanneer het gebreid zou zijn. Het haakwerk is behoorlijk compact, terwijl ik toch naald 4,5 gebruikt heb waar 3,5 geadviseerd werd voor de gebruikte wol. Een volgende keer zal ik waarschijnlijk een nog iets dikkere naald nemen.
Ik ben benieuwd of iemand weet wat het eigenlijk is -----. De "onthulling" volgt snel!

By airmail

Toen ik, nu ruim drie weken geleden, de naalden-met-een-draadje bestelde voor het tunisch haken zag ik dat de aanbieder (op Marktplaats) ook nog andere sets aanbood. Gewone, rechte naalden voor tunisch haken bijvoorbeeld, en die leuke gekleurde haaknaalden met een handvat. Die bestelde ik dus ook, mede om optimaal gebruik te maken van de verzendkosten die betaald moesten worden. De deal werd vlotjes afgewikkeld en de verkoper meldde keurig de te verwachten afleverdatum. Tot mijn verbazing kwam eerst het setje gekleurde haaknaalden, by airmail, uit Singapore! Daarna de tweede set, by airmail, uit Hong Kong. De haaknaalden-met-een-draad zijn nog niet gearriveerd en inmiddels ben ik natuurlijk zeer benieuwd waar die vandaan komen! 't Is in ieder geval een sterk staaltje "wereldhandel", waarbij ik me afvraag hoe het mogelijk is dat elke betrokken partij (de fabrikant, de vervoerder(s), de verkoper) hier nog iets aan verdienen kan.

Verstopt

 

 

Komend weekeinde is M uitgenodigd voor een slaapfeestje bij een vriendin die jarig is geweest, en natuurlijk gaat er dan een kadootje mee. De jongedame in kwestie heeft maar één wens: een bijdrage in haar "spaarfonds" voor een laptop. Nu vinden wij in het algemeen geldkadootjes niet zo leuk, want iets te gemakzuchtig. In dit geval echter wilden we toch aan de wens voldoen.

Het gaat ons wél te ver om die euro's dan zomaar in een envelopje of zo te stoppen. Aan de hand van deze tutorial maakte M bovenstaand fluffy monstertje; de euro's verstopten we in zijn "buik". Zo geeft ze toch een kadootje waar aandacht aan besteed is en krijgt de jarige wat zij graag wil!

Een kilo behaaglijkheid

Behaaglijk, dat is deze deken van 100% wol zeker. En met de afmeting van 90 bij 180 cm is ie ruim genoeg om lekker in of onder weg te kruipen, hoewel net iets te klein om over een bed te leggen.
Zo ongeveer halverwege begon ik al met het zoeken naar de lay-out van de driehoek-in-een-vierkant grannies, en nadat alle vierkantjes af waren begon het echte puzzelen. Dit streeppatroon beviel me het best, omdat er balans en rust door ontstaat. De rand had ik graag wat breder gemaakt, maar de wol was he-le-maal op!

 

Al doende heb ik vastgesteld dat de grannies deze keer mooi vierkant bleven. Bij het haken van de standaard grannies onstaat immers altijd een zekere draaiïng. Ik vermoed dat dit verschil te maken heeft met het gegeven dat de driehoek-in-een-verkant granny niet in rondes gehaakt wordt. Bij de kleurwissel wordt het vierkant namelijk steeds gekeerd; je haakt dus eigenlijk heen en weer. 

Pencil thursday (2)

In een gezin met twee middelbare-schoolgaande kinderen, twee werkende ouders, sportactiviteiten en nog zo wat meer bezigheden en verplichtingen lopen de ritmes niet altijd synchroon. We vinden het belangrijk om van elkaar te weten waar je zo'n beetje uithangt, en ook wanneer je ongeveer thuis denkt te zijn.
's Morgens voor vertrek naar school en werk checken we dat even af, en als er plannen of roosters in de loop van de dag veranderen, houden we elkaar op de hoogte via sms of whatsapp.
Dat laatste voldoet echter niet altijd; sms-en binnen schooluren is bijv. niet zo handig omdat de telefoon dan uit staat. Soms is het dus duidelijker om een handgeschreven briefje op de achterdeur te plakken, zodat diegene die thuis komt weet waarom hij/zij min of meer onverwacht een leeg huis aantreft!

Andere "handgeschreven" berichtjes vandaag bij:

e strea chikitu

Voortgang

Niet eerder heb ik zoveel maanden gedaan over het haken van een deken, maar nu is het dan toch bijna klaar. Er zijn 96 vierkantjes gehaakt en 384 draadeindjes afgehecht! Het bleek nog niet zo eenvoudig om het patroon met de driehoekjes een beetje in balans te krijgen. Een aardig hulpmiddel om de intensiteit van de kleuren te bepalen is een zwart-wit print. Hiermee werd direct duidelijk dat de aubergine (middenboven) en de lichtroze (rechtsonder) het verst van elkaar liggen. Ik heb de vierkantjes uitgelegd op de vloer, ben ermee gaan schuiven en heb tenslotte een besluit genomen. Nu nog aan elkaar haken en een rand eromheen met de restjes die ik over heb!

Tunisch haken

Om de een of andere reden moest ik bij het zien van dit haakwerk sterk denken aan het tunisch haken. Die associatie heeft waarschijnlijk te maken met de vergelijkbare compactheid van het resultaat, zoals ik me dat herinner. Tunisch haken, dat heb ik jaren geleden wel eens gedaan, en wat me nu vooral bijstond is de lange haaknaald die je er voor nodig hebt en inderdaad dat compacte.
Hoewel ik geen lange haaknaald heb, kon ik de drang om het tunisch haken nog eens uit te proberen niet weerstaan. Om het geheugen wat op te frissen bekeek ik een paar instructiefilmpjes op youtube en ging daarna aan de slag met een gewone haaknaald. Voor een niet te breed proefstukje van zo'n 20 steken is dat wel te doen. Zo ontstonden de bovenstaande proeflapjes, waarvan de meest linkse een combinatie is van tunisch haken en entrelac.
Het lijkt me vooral leuk voor bijv. telefoon- of tablethoesjes, kussens en krukhoesjes. Ik denk dat je er mooie grafische patronen in kunt verwerken, zoals ruiten en driehoeken. Zodra de inmiddels bestelde speciale haaknaalden arriveren ga ik er zeker iets mee doen.