In 1999 en in 2001 maakten we de twee, met grote afstand, belangrijkste reizen van ons leven. Het belang ervan kan alleen nog benaderd worden als we mét onze kinderen terugkeren naar hun geboorteland Ecuador.
De eerste keer was nog voor het echte mail-skype-facebook tijdperk en contact met het thuisfront onderhielden we door te faxen en te bellen. Daarvoor we moesten we dan naar het centrale postkantoor van de stad. Tijdens ons verblijf schreef ik iedere avond een verslagje in een dagboek en maakten we honderden analoge foto's.
In 2001 kon er al wel gemaild worden, in kleine internet cafeetjes. Bij deze tweede reis werden we vergezeld door mijn zus en die vereeuwigde de belangrijke momenten met videobeelden, die na thuiskomst op dvd werden gezet.
Van de dvd hebben we uiteraard een aantal kopieën, het handgeschreven dagboek is uniek. Ik bedenk me nu pas dat ik het zo snel mogelijk integraal moet inscannen; stel je voor dat het op de een of andere manier verloren zou gaan!
Vandaag ook handgeschreven berichten bij:
wat mooi...
BeantwoordenVerwijderenWat een belevenis!! Zo spannend. En nu al zo groot.
BeantwoordenVerwijderenLiana