Een half jaar geleden boekten we het tripje al voor deze vakantieweek in mei. Door omstandigheden is de echte voorpret wat minder geweest, en de voorbereidingen moesten op het laatste nippertje. Maar we verheugen ons op een klein weekje quality-family-time en hopelijk lekker weer!
Ooit las ik ergens de uitdrukking "sometimes you ride the wave, sometimes the wave rides you".
Van dat laatste is de afgelopen week sprake geweest! Leuke (de verjaardag van dochter M) maar vooral minder leuke gebeurtenissen in familie- en vriendenkring hebben het ritme volledig bepaald en alle aandacht, tijd en energie opgeslokt.
Vanzelfsprekend en terecht gaat dat ten koste van de "eigen" tijd. Sporten, knutselen, lezen - dat schiet er 't eerst bij in. De golf is aan het uitrollen, dus die tijd komt wel weer beschikbaar en zal dan eens te meer gewaardeerd en genoten worden.
Voor je het goed en wel in de gaten hebt, ben je zo maar weer een uur verder. Dat overkomt me wel eens, zo tijdens het afstruinen van het www. Zo kwam ik op deze site terecht. Je kunt daar zgn. wordclouds maken, in allerlei vormen en kleuren. De bovenstaande duif is gevuld met woorden van mijn blog. In de basis is het programma simpel, zodra je echter begint om alle mogelijkheden eens uit te proberen vliegt de tijd. Nuttig? Mwah, niet echt. Maar; wel leuk om een keer te doen.
Al jaren lang stropen we het www af. Om inspiratie op te doen of om hulp te vinden bij een praktisch "probleem" of om te zoeken naar nieuwe trends. Zo is er inmiddels een behoorlijk digitaal archief ontstaan. Helaas is het niet altijd makkelijk om daarin iets terug te vinden. Onhandige omschrijving bij een foto of verzuimd om de bron er bij te vermelden.Zo gaat er vaak informatie verloren en moet een nieuwe speurtocht worden ingezet.
Sinds een paar maanden maak ik gebruik van Pinterest. Daar maak je je persoonlijke digitale moodboards aan, waarop je vervolgens van alles kunt "pinnen". Of "repinnen" wat iemand anders op een moodboard plaatste. Of iemand volgen die interessante moodboards beheert. Als je het een beetje zorgvuldig doet, dan blijven meteen de oospronkelijke bronnen bewaard.
Ideale manier om overzicht te houden!
Er ligt nog een hele stapel kleurkaarten. Geweldig knutselmateriaal is dat: diverse papierkwaliteiten, in alle kleuren van het spectrum en gewoon gratis te verkrijgen in de bouwmarkten. De meest uiteenlopende dingen kun je er mee maken en via de zoekterm "paint chips" vond ik op het www een aantal leuke ideeën.
Onderin de naaibox kwam ik een zakje stofknoopjes tegen. Kennelijk ooit eens voor een of ander projectje gekocht, maar nooit gebruikt. Met een paar superkleine restjes stof heb ik er nu punaises van gemaakt. Voor je een knoopje met de stof bekleed, kun je het oogje aan de achterkant van zo'n stofknoopje eenvoudig verwijderen met een klein tangetje. De metalen punaises met sieradenlijm op de knoopjes plakken en klaar zijn de vrolijke, bolle pushpins. Leuk om samen met een memobord kado te geven!
Natuurlijk moest het poeziealbum ook weer eens een keer doorgebladerd en herlezen worden. Opvallend is dat het merendeel van de versjes een "stichtelijke" toon heeft, vooral die van de meesters en juffen van de (christelijke) lagere school. Zoals deze:
en deze:
De plaatjes zijn echt 60er en 70er jaren, vaak voorzien van glittertjes en zo "zoetig".
Het huidige "vriendenboekje" van dochter M ziet er heeeeel anders uit. Ik hoop echter dat ook zij daar over enkele tientallen jaren met dezelfde weemoed nog eens in zal kijken!
Waarschijnlijk zo'n beetje aan het eind van de lagere school maakte ik dit omslag voor mijn poeziealbum. De oorspronkelijke kaft was kennelijk versleten en ik heb geen idee meer hoe die er uitzag ('t is al even geleden). Het omslag is helemaal met de hand in elkaar gezet, van naturelkleurig linnen en gevoerd met een rood katoentje. De vilten pierrot-achtige decoratie is nog weer versierd met kleine kraaltjes. Ik verbaas me over de pietepeuterige steekjes, daar is vast veel geduld voor nodig geweest -----.
De bestemming van het uitje was het Land van Maas en Waal en op zaterdagmiddag toerden we op de solex een tocht van zo'n 40 kilometer door het prachtige rivierenlandschap. Het was snijdend koud, zeker met de wind vol tegen op de hoger gelegen dijken, maar erg leuk! Overal water, uiterwaarden, kleine dorpjes met in elk geval een kerk, een voetbalveld en een café, wolkenluchten en volop recreatiegebieden, gericht op de watersport. Kortom een mooi stukje Nederland.
Stijf van de kou en het besturen van de solex arriveerden we in de mongoolse ger, waar we eerst een tijdje met z'n vijven rond het kacheltje zaten om op te warmen. Er werd nachtvorst voorspeld en dat was niet bepaald een aantrekkelijk vooruitzicht, zeker niet voor diegene die 's nachts het toiletgebouw zou moeten opzoeken. In de ger bleek het echter goed te doen, met een pyjama aan onder het dekbed.
's Zondags tijdens een flinke wandeling werden er foto's gemaakt van de omgeving, kletsten we eindeloos over "het leven" en kwamen er natuurlijk ook jeugdherinneringen ter sprake.
Kennelijk heeft het als een trigger gewerkt: sinds gisteren zit dit liedje in mijn hoofd. Ook een stukje sentiment: Boudewijn de Groot - Het Land van Maas en Waal.
.jpg)
.jpg)
