Natuurlijk moest het poeziealbum ook weer eens een keer doorgebladerd en herlezen worden. Opvallend is dat het merendeel van de versjes een "stichtelijke" toon heeft, vooral die van de meesters en juffen van de (christelijke) lagere school. Zoals deze:
en deze:
De plaatjes zijn echt 60er en 70er jaren, vaak voorzien van glittertjes en zo "zoetig".
Het huidige "vriendenboekje" van dochter M ziet er heeeeel anders uit. Ik hoop echter dat ook zij daar over enkele tientallen jaren met dezelfde weemoed nog eens in zal kijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten