Herontdekking

Sinds enkele weken zijn de kinders "verslaafd" aan warme chocolademelk! Dat past natuurlijk goed in de koudegolf, die overigens nu voorlopig voorbij lijkt te zijn. Het begon met blokken chocola-op-een-stokje, die rond de feestdagen verkrijgbaar waren in diverse winkels. Het aangelegde voorraadje chocoblokken is inmiddels op; de zin in chocolademelk is echter nog niet verdwenen. Ik had ze al eens verteld over hoe we warme chocolademelk maakten in mijn jeugd en daar zijn we nu weer op teruggevallen. Van een schep cacao, een beetje suiker en een scheutje water roeren we een papje tot alle klontjes verdwenen zijn en daar wordt warme magere melk op geschonken. Heerlijk vinden ze 't!
Da's dus (bijna) dagelijks een stukje jeugdsentiment voor mij, ik heb het idee dat het pak nog altijd hetzelfde uiterlijk heeft als toen ik nog jong was.

Koud hè

Hoewel het kennelijk niet hard genoeg vriest voor een Elfstedentocht is het zeker 's ochtends vroeg toch echt soms snijdend koud. Meestal heb ik dan het meest last van problemen met m'n oren omdat ik makkelijk een oorontsteking oploop. Een muts of pet dragen ligt dan voor de hand, maar dat is niet zo mijn ding. Daarom haakte ik een vrij stevige, hoge colsjaal. Die kan ik tot over mijn oren omhoog trekken en dat is voldoende bescherming. Ik gebruikte 175 gram zwart-witte sokkenwol en een klein beetje neon-oranje wol als accentje. Om de colsjaal makkelijk op een kapstok te kunnen hangen verwerkte ik een ophanglusje in de laatste toer.

Zelf ook zo'n colsjaal haken?

Pencil thursday

Op mijn berichtje van 19 december j.l. kreeg ik een reactie van Renée van e strea chikitu. Zij is kortgeleden gestart met een serie blogberichten onder de noemer pencil thursday. Een leuk initiatief en vandaag (en wellicht in de nabije toekomst nog wel eens) sluit ik me daarbij aan.
Drie dagen per week werk ik als "functioneel applicatiebeheerder" in een ziekenhuis. Samen met mijn collega's ben ik verantwoordelijk voor het niet-computertechnische-deel van een aantal software pakketten, zoals het beheer van het afsprakensysteem. Een van de leuke taken is het bouwen van nieuwe spreekuurschema's voor de specialisten, omdat daar nog wel eens beroep gedaan wordt op enige creativiteit. De wensen van de gebruikers moeten immers vertaald worden naar de mogelijkheden van het programma.
Het grootste deel van de werktijd breng ik achter en met de computer door maar pen en papier zijn altijd onder handbereik. Om snel even wat te noteren als ik ergens in het gebouw loop, of als er net een of ander overzicht "gedraaid" wordt dat niet onderbroken kan worden. Dan ontstaat er dus een bijna cryptisch krabbeltje als de bovenstaande foto! En ondanks het gebruik van smartphones, tablets, laptops etc. blijkt het "papierloze bedrijf" nog een utopie.

Hebberig

Mooie lapjes stof, knopen en bandjes, bollen wol of katoen en decoratief papier zijn enorm verleidelijk! Ik neem me altijd voor om pas weer iets aan te schaffen als ik er een plan voor heb, maar regelmatig is de verleiding te groot. Zoals bij deze doos met kleurige bolletjes van 20 gram gemerceriseerd katoengaren in 24 verschillende kleuren. Ik kan al lol beleven aan het schuiven met de bolletjes, om leuke kleurencombinaties te maken.
Van de week maakte ik er kleine rondjes van met een fijne haaknaald en verwerkte die vervolgens tot een mini slingertje van 60 cm lang. Ik haakte drie toeren vasten per rondje en daarmee werden ze net iets kleiner dan een muntje van 10 eurocent. Met zo'n slinger kun je geen kamer versieren maar 't is wel te gebruiken als "lint" om een kadootje feestelijk in te pakken of om te verwerken in een felicitatiekaart ofzoiets.
Nu nog bedenken wat er nog meer voor moois mee gedaan kan worden!

Januari blues

Het opruimen van de kerstdecoratie bracht weer ruimte en "lucht" in de huiskamer maar leverde ook wat kale hoekjes op. Mooi moment dus om een nieuwe mobiel te maken. Omdat de eerste dagen van januari nogal druilerig en grijs waren was er behoefte aan een beetje kleur en gelukkig had ik nog een pakket mooi papier liggen. Ieder vel papier was 25 bij 25 cm groot en werd tot 25, 16 of 9 kleinere vierkantjes gevouwd. Voor de kleinste cirkels gebruikte ik een pons met een doorsnede van 1 3/4 inch, de grotere cirkels worden rond twee schaaltjes getekend en met de schaar uitgeknipt. Daarna werden alle cirkels met de naaimachine tot lange slierten aan elkaar genaaid en aan een ring geknoopt. Toen dezelfde dag een vriendin ook nog een flinke bos tulpen bracht kreeg ik al echt een beetje voorjaarsgevoel. De werkelijkheid buiten de deur is inmiddels anders: er ligt een flink pak sneeuw en de schaatskriebels gaan het land weer beheersen!

Koffiepraatje

Enkele weken geleden verruilden we onze, al enige tijd haperende koffiepadmachine voor een nespresso apparaat. Inmiddels hebben we geconstateerd dat daar een heerlijk bakkie uit komt. Wel prijzig echter en vrij langzaam want kopje-voor-kopje.

Vooral dat laatste is onhandig wanneer de groep koffiedrinkers groot is. Omdat we op nieuwjaarsdag traditioneel de hele familie (24 personen) te eten hebben, kochten we een thermoskan, opzetfilter, filterzakjes en goede filterkoffie. Ouderwets opgieten met kokend water dus en na enige oefening met de hoeveelheid water en koffie bleek dat ook erg lekker te zijn.

En zo doende zijn we min of meer terug bij af. Mijn allereerste kopjes koffie, tig jaren geleden, werden namelijk op dezelfde manier met de hand gezet, door mijn oma's. Nu nog op zoek naar zo'n mooie koffiepot van aardewerk!

 

Nog één keer

 

 

Toen de kerstboom in huis kwam, bleef er op de vloer geen goede plek over voor het lichtkleed. Ik had al gedacht dat het ook leuk zou zijn om de cirkel vertikaal te hangen en dus werd op deze manier het "probleem" opgelost. Bij de bouwmarkt haalde ik een dikke plaat mdf van 1.80 bij 1 meter en met het nietpistool bevestigde ik daar een lap stof omheen. De lichtcirkel werd vastgezet met een aantal kleine spijkertjes.

Inmiddels hebben we de kerstversiering opgeruimd; het lichtobject blijft voorlopig nog even staan. Het is een mooi lichtpunt voor de donkere januari-avonden en bovendien fungeert het door de warmte die de lichtslang geeft als een soort knuffelmuurtje, zoals te zien op de foto van onze kerstmiss!

Nieuwjaarswens 2013

Met het idee om dit jaar eens tijdig klaar te zijn maakte ik de notitieboekjes al eind november. Ik vulde ze met zeer divers papier: blanco, gelijnd, met een klein tekeningetje en ook met een paar kleine bruine zakjes. Het kaftje is van wat steviger papier of dun karton en het geheel naaide ik met een dunne katoenen draad aan elkaar. Om het boekje heen vouwde ik een strook overtrekpapier waarop de nieuwjaarswens is geprint. De beoogde enveloppes kregen een extra kleurig accentje met een streep washitape.
Alleen het schrijven van de adresetiketten schoof ik nog even voor me uit. En tja, dan zijn er in de decembermaand allerlei andere activiteiten die aandacht vragen. Het komt er dus op neer dat de kaarten uiteindelijk toch pas weer op het laatste moment de deur uit gingen. Best kans dat ze nog niet overal zijn aangekomen - de wens is echter welgemeend en geldt ook voor elke lezer van dit bericht!