Twijfels

De zestien gehaakte blokken van 18 bij 18 cm lagen sinds afgelopen zomervakantie in een mand. Er was nog een halve bol over, te weinig om nog meer blokken te haken. Eigenlijk wist ik niet zo goed wat er nu verder mee te doen. Die twijfel kwam voort uit m'n wat dubbele gevoel over zulk gemeleerd (of multicoloured) garen. 't Ziet er fleurig uit, maar het resultaat is ook vaak wat rommelig en onvoorspelbaar, zelfs als je steeds met hetzelfde kleurdeel begint.
In een poging om schoon schip te maken met de onafgewerkte projecten heb ik de blokken aan elkaar gehaakt. Van een restje donkerblauwe sokkenwol maakte ik een rand van 3 toeren vasten en aan de hoeken naaide ik pompommetjes vast, gemaakt van de overgebleven halve bol van het gemeleerde garen.
Mijn doel is bereikt: het project is afgewerkt en nu een vierkant babydekentje geworden. Het plan is om het kado te geven aan een 16-jarig meisje, dat op het punt staat te bevallen en nog druk doende is om allerlei babyspullen te verzamelen.

Opmerkelijk is dat de tekst van dit berichtje al klaar stond (er moest alleen nog een foto genomen worden) toen ik dit las op het blog Happy-in-Red.  Hetzelfde dubbele gevoel, om dezelfde redenen, ongeveer op hetzelfde moment geuit. Toeval bestaat niet!

Hergebruik

Bijna iedereen heeft wel een aantal van die plastic kaarten op zak of in de tas. Het rijbewijs bijvoorbeeld, de ziektenkostenverzekeringspas, een bankpas of een klantenkaart. En in de decembermaand komt daar met een beetje geluk een kadokaart bij. De meeste passen hebben een beperkte geldigheidsduur en worden eens in de zoveel tijd vervangen door een nieuwe. Het advies is dan om de oude te vernietigen.
Je zou zo'n verlopen kaart gewoon kapot kunnen knippen en in de vuilnisbak gooien, maar je kunt ze natuurlijk ook hergebruiken. Op Pinterest heb ik een board aangemaakt met een aantal leuke voorbeelden. Die ene waar een headsetje omheen gedraaid is, had ook gepast in het berichtje over de opladerkabelspaghetti!

Kerstmiss

Credits : Marlene den Dekker.

Kringloop

Haar zoon is al jaren een korfbal-teamgenoot van onze dochter. Zij heeft een klein administratiekantoor en doet daarom de boekhouding en BTW-aangifte voor ons atelier.
Vandaag is de kerst-brunch voor het korfbalteam, waarvoor iedereen een gerechtje zal meebrengen. Zij heeft echter het geheel georganiseerd en mede als dank hiervoor heb ik een krukje gestoffeerd met een deel van een oude postzak. Die postzak kregen we onlangs van haar (omdat we zulk materiaal altijd gebruiken kunnen) en het krukje stond in het atelier nog te wachten op een nieuw hoesje.
Eigenlijk is hier dus sprake van een ware kringloop. En dat vind ik toch veel leuker dan het geven van een kadobon of flesje wijn.

Old fashioned

Toen onze zoon als 8-jarige commentaar kreeg over zijn slecht leesbare handschrift, pareerde hij dat met de opmerking dat "later toch alles met de computer gedaan wordt" en dat "schrijven dan dus wel erg ouderwets zal zijn". Nu, 6 jaar later, heeft hij het gelijk een beetje aan zijn kant gekregen. Op zijn middelbare school zijn er inmiddels zgn. tablet-klassen, waardoor je geen boeken, schriften en pennen meer nodig hebt.
Is hier nu sprake van een generatiekloof? Want hoewel ik digitaal best aardig kan meekomen, schrijf ik daarnaast liefst met een vulpen, in een mooi schrift of papieren agenda. En foto's op de laptop, op je smartphone of op een usb-stick, dat geeft toch niet helemaal hetzelfde als een fotoboek waar je lekker in kunt bladeren?
Dat gevoel heb ik ook over dit weblog. Hartstikke leuk om op deze manier het (creatieve) leven van alledag vast te leggen en te delen met wie het lezen wil, maar tegelijk ook nogal ongrijpbaar. Wat als Blogger er gewoon de stekker uittrekt? Dan is alles foetsie. Ik was al begonnen om de berichtjes op te slaan met het idee er ooit een boekje van te printen. Gewoon, om iets tastbaars in handen te hebben. Van mijn zus kreeg ik nu een goede tip. Bij Blurb is het mogelijk om je weblog, inclusief alle links die daarin gebruikt zijn, met één druk op de knop te laten opslurpen. Vervolgens kun je zelf verder de lay out bepalen en eventueel nog foto's en tekst toevoegen. Als je tevreden bent, kun je het boek laten drukken. Volgens mij is dat the best of both worlds!

Dilemma?

Eerlijk gezegd zou ik liefst een houten kerstboom in huis hebben. Die van linksboven op de foto, zo eentje. De overige familieleden kiezen echter voor een traditionele groene spar, zoals we die altijd hebben. En dan liefst met alle versierselen die we in de loop der jaren verzameld hebben, in alle kleuren van de regenboog.
Ik zal er echt geen punt van maken. Maar mag het dan alsjeblieft dit jaar met pompoms, in een beperkt kleurenpalet? Wit gecombineerd met lichtgrijs en zilver bijvoorbeeld? Of wit met naturel en goud? En misschien een fluo-roze accentje her en der? Pompoms maken, dat is nl. zo'n lekker zen-werkje voor de verloren momentjes en ze doen het leuk in een kerstboom! Bovendien heb ik nogal wat dikke witte wol over, na de eerste (mislukte) lichtcirkel.

De kleur van 2013

In het bijna afgelopen jaar was 't tangerine tango. Inmiddels is emerald (smaragd, in het nederlands) door Pantone aangewezen als kleur van het jaar 2013. Zo half oktober verscheen het color report spring 2013 en eerlijk gezegd had ik gegokt op grayed jade -----. Het is dus emerald geworden en wellicht gaan we dat binnenkort in de modezaken terugzien.

Leftovers

Na het haken van het lichtkleed bleef er een halve klos wit textielgaren over. Voor een experimentje (het maken van pompoms van divers materiaal) gebruikte ik ook textielgaren. Het pakte niet goed uit en uiteindelijk leverde dat een paar handen vol stukjes textielgaren van zo'n 10 cm lang op. Ik kan zoiets nooit meteen weggooien, je weet immers niet wanneer het nog eens van pas komt. En hoewel ik inmiddels een la vol van dit soort restantjes heb zag ik voor de stukjes textielgaren ineens een aardige mogelijkheid. Ik knoopte ze om een metalen ring met een doorsnede van 30 cm en het resultaat is een ijle krans, die goed past bij de sneeuwbuien en waarschijnlijk aan onze donkerblauwe voordeur opgehangen zal worden.

Sinterklaas

Alle voorbereidingen zitten er op, de zak met pakjes staat in de kelder en als tegenwicht voor alle zoetigheid staat er een soepje te trekken. Nog een paar uur, dan komen de gasten en vieren we een traditionele pakjesavond.
Dochter M was weer ruim op tijd klaar, zij heeft echt lol in het maken van een surprise. Voor haar klasgenootje knutselde ze een mega grote mascara roller van een kartonnen koker, een toiletborstel en strookjes zwarte crepe-papier. De kadootjes, een gevlochten leren armbandje en een ketting, werden er in verstopt.

 

Tot mijn verrassing is dit jaar zelfs puberzoon D enthousiast bezig geweest met het maken van surprises! Vorig jaar vond-ie dat nog "belachelijk", zeker waar het 't kadootje voor z'n klasgenoot betrof. Stel je voor dat iedereen het stom zou vinden of erger nog dat verder niemand een surprise zou maken. Things changed, want daar hoorden we hem nu niet over. Het eigenlijke kadootje heeft het formaat van een creditcard (waarin 4 plectra gestanst zitten) maar hij bouwde een gitaar en een groot plectrum van karton. De creditcard zit in een stoffen gitaartje, wat ik even uit een lapje knipte en dichtnaaide.

Nu is het afwachten en hopen dat de ontvangers de surprise en het kadootje leuk vinden.En verder natuurlijk ook nieuwsgierig zijn naar wat ze zelf zullen krijgen!