Ring

Iedereen die zich bezighoudt met "handgemaakt" zal beamen dat het bijna onmogelijk is om daar een behoorlijk inkomen mee te verdienen. Ik heb het nooit getimed, maar in een gehaakte deken zit waarschijnlijk toch wel minimaal dertig uur werk en zelfs met een relatief eenvoudig werkje als een hotpack ben je zo 1 1/2 uur bezig. Daarbij komen dan nog de materiaalkosten en vervolgens de fiscale afdracht. Reken maar uit wat voor prijskaartje er aan gehangen zou moeten worden.
Je moet dus vooral plezier beleven aan de bezigheid op zich! En het eindproduct gebruiken in het dagelijks leven, of kado geven aan iemand die het mooi vind.
Als je je dit realiseert, is het leuk om af en toe iets te kopen van iemand anders met een "uit-de-hand-gelopen-creatieve-hobby". Deze ring kocht ik van Brigitte, de dochter van een collega van een vriendin, die een eenmalige avondverkoop organiseerde in een leegstaand pand hier in de buurt. De ring is gemaakt van aluminiumbuis en door de grootte (doosnede van de cirkel is 4 cm) een echt statement. Ik draag 'm vaak en met veel plezier, gewoon omdat ik 'm mooi vind. En de wetenschap dat 't geen massaproductie is voegt daar nog iets aan toe.

Weekendtas

Een paar jaar geleden naaide ik deze tas van een stuk katoen met wax coating; materiaal waarvan bijv. tafelkleden gemaakt worden. De tas is ruim genoeg voor een weekendje-weg en na thuiskomst op te vouwen tot een klein pakketje. Zeer praktisch dus, en daarnaast ook stijlvol door de mooi rozenprint.
Het patroon komt van wkdesigner (scroll omlaag naar 9 juli 2009) en wordt uitvoerig in het engels beschreven. Daar zou je in eerste instantie ontmoedigd kunnen raken, maar het blijkt in de praktijk een eenvoudig ontwerp. Ik heb inmiddels verschillende versies gemaakt, variërend in grootte (van toilettas tot sporttas) en materiaal (naast genoemde stof ook canvas en een oude postzak).

De basis van het patroon is een vierkant waarvan de zijden deelbaar zijn door 6. De bodem wordt vervolgens 4/6 lang en 2/6 breed; de hoogte is 3/6 en de rits moet een lengte hebben van 4/6. Bij de getoonde weekendtas ging ik uit van een vierkant van 60 x 60 cm. De bodem is in dat geval 40 x 20 cm; de hoogte 30 cm en de rits 40 cm.
Met deze gegevens en onderstaande tekening ter verduidelijking is het patroon eenvoudig aan te passen.

Linkshandig

Dochter M is vrij handig en ook wel geïnteresseerd in allerlei (textiele) handvaardigheden. Toch is het lastig om haar bepaalde technieken als haken en breien aan te leren. Zij is namelijk uitgesproken LINKShandig. En ik niet. Ooit werd me gadviseerd om het haar "gewoon" rechtshandig aan te leren, omdat je over het algemeen toch met beide handen bewegingen maakt. Dat blijkt echter ook nog niet zo eenvoudig.
Vanmorgen ontdekte M opeens dat er aan de binnenkant van haar nieuwe etui ook tekst staat. 't Was haar niet eerder opgevallen. En dat vond ik nou weer bijzonder. Nooit bedacht dat er rechtshandige etuis zouden zijn. Door de inzet van de rits kijkt M kennelijk altijd tegen de (blanco) achterkant aan, zowel aan de buiten- als aan de binnenzijde!

Niets nieuws onder de zon

Eerder noemde ik al eens het "verven" met nagellak. Zoals in het bericht over de pollepels en dat over de plastic beestjes. Ik vond het een aardig idee om voor kleine verfklusjes nagellak te gebruiken. Het is goedkoop, makkelijk en verkrijgbaar in de meest trendy kleurtjes.
Inmiddels kwam ik diverse andere voorbeelden tegen. Daar ging de illusie van iets origineels bedacht te hebben. Kennelijk zit 't dan gewoon in de lucht en heb je ergens ooit iets dergelijks gezien. Inspiratie zit werkelijk overal.

1. Vlijtig

2. Outsapop

3. A bubbly life

4. By Wilma

BreiKUNST

Breien, dat kan met breinaalden, satéprikkers en bezemstelen. En met een breivork of een knittingloom. Of op je vingers. Alle vormen heb ik wel eens uitgeprobeerd.
Breien met je armen, dat had ik nog niet ontdekt. De Italiaanse designer Andrea Brena maakt  op deze manier originele kunstobjecten. Prachtig!

Milieuverantwoord?

Enkele maanden geleden kocht ik twee knutseldozen van Green Creativity. Uit nieuwsgierigheid en wellicht ter inspiratie. Tijdens een van de vele regenmiddagen in de vakantie heeft M papieren kralen gemaakt, met behulp van de Recycled Paper Beads box. Het groene molentje is best een handig apparaatje, en verder zaten er een paar vellen papier in, wat sieradenelastiek, een zakje witte lijm en een lijmkwastje. De box Plastic Bag Monster hebben we ook geopend, maar niet gebruikt. Er waren nl. veel plastic tasjes nodig om zo'n monster te maken en die tasjes proberen we juist zo weinig mogelijk te accepteren.

In beide boxen zat een folder met een handleiding en aanvullende tips. En met enthousiaste aanwijzingen over "green crafts" en "milieuvriendelijk" en "hergebruik van materiaal als tijdschriften en plastic tasjes".
Dat leverde een dubbel gevoel op.
In plaats van een plastic molentje kun je immers ook een satéprikker gebruiken om papieren kralen te maken? En die ogen en handen en voeten van dat monster, daar is toch wel iets anders voor te bedenken dan de bijgevoegde foamvormen en wiebeloogjes?

Kortom: de achterliggende gedachte is sympathiek en het idee creatief, maar de uitvoering eerder commercieel (een box kost 12,50 euro) dan milieuvriendelijk.

Nog wat krukhoesjes

Een hoesje haken voor een vierkant krukje is (zeker in vergelijking met een deken) snel gedaan en een goede manier om wat restanten wol of katoen te gebruiken. Helaas blijkt dat er uiteindelijk toch een bolletje (of twee) moet worden bijgehaald. De voorraadmand raakt op die manier niet echt leeg.
We hebben overigens maar twee van dergelijke krukjes in huis. Zo af en toe krijgen deze dus een ander uiterlijk.

Tussendoortje

Momenteel komt 't niet zo van creatieve activiteiten. Het is laveren tussen vakantie-houdende kinderen, werk en de verhuizing van ons Atelier. Van de week heb ik tijdens het kijken naar de Olympische spelen deze hoes voor een vierkant krukje gehaakt.
Het patroon is een uitbreiding van een onderdeel van de "Tischläufer im Retro-Look" uit het boekje Häkelideen mit Granny Squares (ISBN 978-3-7724-6738-7, 2011). Een aantal toeren stokjes vormt de onderrand. Het gebruikte materiaal is Phildar Thalassa, gehaakt met haaknaald nr 5. Omdat ik de draadeinden meehaakte was het een vlot tussendoortje.
De kleuren passen perfect bij de keukenkastjes. Dat is min of meer toevallig, de bolletjes komen uit m'n voorraad. Turquoise is wel al jaren een lievelingskleur.

Beloofd is beloofd

Het zat al een tijdje in de planning - het "middelbare-school-proof" maken van de slaapkamer van dochter M. De muren waren een paar weken geleden al kaal gemaakt en 't electra was door een prof aangepast. In de vakantie moest de rest gebeuren.
Beloofd is beloofd, en hoewel de mussen gebraden van het dak vielen zijn we toch aan de gang gegaan.

Dag één: behangen. Na een lange middag zwoegen en zweten schoven m'n zus en ik aan voor de bbq die ondertussen door de mannen was voorbereid.
Dag twee: met dochter M naar de zweedse meubelgigant (waar het overigens heerlijk koel en rustig was) voor gordijnen, buro, kastje en nog wat accessoires. 's Avonds de gordijnrails bevestigd.
Dag drie: 's morgens de gordijnen passend genaaid en opgehangen; 's middags twee burootjes in elkaar gezet. 't Laatste samen met M, hetgeen opvallend vlot en harmonieus verliep.*
Dag vier: het bij de burootjes horende kastje ook in elkaar geschroefd, spulletjes ingeruimd of gesplitst in "vuilnisbak", "kringloop", "bewaardoos" en "opslag".
Een bezoekje aan de kringloopwinkel, ergens in deze dagen, leverde nog twee puike burostoelen op, die door O van een nieuw verfje werden voorzien!

Resultaat: een zeer tevreden puberdochter, die staat te trappelen om aan de nieuwe schoolfase te beginnen. Missie geslaagd dus.

* Leuk filmpje op YouTube, over het assembleren van dergelijke meubelstukken!