Macarons zonder calorieën

Afgelopen zomer kocht ik in een franse supermarché een paar flesjes voedselkleurstof, met het plan om dit thuis een keer te gebruiken om macarons te maken.
Een macaron is een luchtig koekje en een specialiteit in verschillende Franse steden en regio’s. Ze worden gemaakt van gemalen amandelen, poedersuiker, suiker en eiwit. Tussen twee macarons zit een soort crème of jam. Macarons zijn er in heel veel kleuren en smaken en zitten in ieder geval vol calorieën.
Dat laatste heeft me tot nu toe weerhouden. Want eenmaal gebakken moeten de macarons natuurlijk ook gegeten worden en dat combineert niet goed met mijn poging om op een verantwoorde manier wat kilo's kwijt te raken.
Deze "macarons" zijn niet voor consumptie bestemd of geschikt, maar wel erg leuk. Ik maakte er zelf ook een, van twee buttons met een doorsnede van 5,6 cm. Helemaal met naald en draad in elkaar gezet, inclusief de rits. Het resultaat is een klein portemonneetje, net groot genoeg voor een paar euromunten en een fietssleutel.

Vooruitgang ???

Precies acht jaar maakten we gebruik van de desktop pc.

Destijds (eind 2003) een enorme aanschaf, want "supersnel" en "krachtig", met een 19 inch plat beeldscherm en een fotokwaliteit printer. Achteraf bezien was het de investering volledig waard: nooit problemen mee gehad!

Maar ja, in het digitale tijdperk is een ACHT jaar oude pc een antiek voorwerp. En we waren al die snoeren rondom een PC wel zat. En het zou prettig zijn om lekker op de bank zittend een beetje op het internet te kunnen surfen.

Tijd voor een laptop, dus. Vlak voor de jaarwisseling werd er een aangeschaft en na een paar avondjes werk was-ie volledig naar onze zin ingericht en alle bestanden overgezet. De pc werd afgekoppeld en het speciale computertafeltje kon uit de huiskamer weg.

Toen bleek dat het toetsenbord van de laptop niet helemaal soepel liep. De p moest nadrukkelijk ingetoetst worden, en ook de f ging niet zonder problemen. Dan krijg je toch soms rare teksten.
Kontakt gelegd met de dealer; tips gekregen (en opgevolgd); naar de winkel ermee; toetsenbord laten doorblazen. Maar helaas: dit alles zonder succes.
Een uur geleden heeft een koeriersdienst de laptop opgehaald: terug naar de dealer. Waar de laptop nagekeken zal worden. De opmerking van de koerier dat hij de afgelopen weken al een paar laptops van hetzelfde merk en type heeft opgehaald is niet echt geruststellend -------.

Over breuken, procenten en taartpunten

Bij het opruimen van haar kamer kwamen we het "rekentrommeltje" weer tegen.
Indertijd had M grote moeite met met de begrippen breuken, gedeeltes en procenten; zeker als daarmee gerekend moest worden. De omslag van "1/2 via "de helft" naar "50%" was goed te doen. Maar dat 1/2 hetzelfde is als 2/4, en dat 2/4 dus ook 50% is, en dan 1/4 dus 25% (want de helft van 1/2)- dat werd een stuk lastiger.
Onlangs nog werd het ouders afgeraden om zich met het rekenen van hun kinderen te bemoeien, maar onze dochter had toch echt een hulpmiddeltje nodig. De tekeningetjes van taartpunten in het rekenboek waren onvoldoende - ze "zag" het gewoon niet, het bleef abstract.
Tijdens een slapeloze nacht kwam ik op het idee om taarten te maken van verschillende kleuren stevig papier. Een hele taart, een taart in 2 punten, een taart in 3 punten, in 4, in 5, etc. Dan zou ze stukjes op elkaar kunnen leggen ( en zien dat 1/3 even groot is als 2/6) en een hele taart kunnen maken met punten van diverse grootte.
Het werkte! Ze mocht het trommeltje met de taarten ook op school gebruiken en hoewel het voor haar nog altijd niet volkomen "logisch" is, heeft ze inmiddels veel minder moeite met al die abstracte termen en begrippen.

Knopenarmband

Leuk vind ik ze, die leren armbanden met een variatie aan buttons, knopen, chunks er aan. Een wat stoerdere, grovere uitvoering van de bekende kralen- en bedelarmbanden. Maar wel behoorlijk prijzig. En daarin zit uiteraard de uitdaging! Met al beschikbare materialen maakte ik een knock-off.
Zin om zelf te maken?

De kleur van 2012

Al een keer of drie was ik de winkel uitgelopen, maar toen kocht ik toch dat oranjerode jasje. Het was er ook in kobaltblauw, flessengroen, zwart, grijs, zand; de eigenlijk wat meer voor de hand liggende kleuren, makkelijker te combineren, minder opvallend.

Dat oranjerood bleef echter trekken. 

En de verkoopster voelde dat goed aan, ze attendeerde me op allerlei leuke combi's die er met dat jasje te maken zijn. En ze was het met me eens: niet dragen met blauw en wit (tenzij Nederland europees kampioen voetbal gaat worden uiteraard).

Gekocht dus, dat jasje. En helemaal blij ermee. Vrolijk werd ik ervan, op een druilerige decemberdag. 

De dag erna ontdek ik via hun website dat Pantone deze kleur heeft uitgeroepen tot DE KLEUR van 2012!